Een fotocursus op het werk, was daar wel tijd voor?
‘Ja hoor, het duurde één dag en we deden het onder werktijd. Onze werkgever vond het belangrijk dat we deze cursus volgden. Toen ik hoorde dat we deze fotocursus gingen doen, was ik meteen enthousiast. Ik vind het heerlijk om te fotograferen, mijn kinderen worden soms gek van me als ik steeds foto’s van mijn kleinkinderen maak, haha!’
Wat is het idee achter de cursus?
‘Dat we als verzorgenden met een andere blik naar onze bewoners kijken. Begrijp me niet verkeerd: er is hier al heel veel aandacht voor het welzijn van de bewoners. Maar je merkt dat je soms heel erg bezig bent, en van hot naar her loopt. Het is nooit verkeerd om eens extra stil te staan bij de cliënt, en met een nieuwe, frisse blik naar de mensen te kijken.’
Hoe ging de fotocursus in zijn werk?
‘We kregen in het begin uitleg over de theorie: wat is een goede kijkrichting? Hoe werk je met licht en schaduweffecten? Daarna gingen we met opdrachten de afdelingen op, om foto’s te maken. Die gingen we dan samen bekijken. Uiteraard hadden we toestemming gevraagd om de bewoners te fotograferen.’
Wat voor foto’s heb je gemaakt?
‘Ik heb onder andere een de dame gefotografeerd die aan het schilderen is met een eerstejaars leerling verzorgende ig. Zij voerde hiermee een opdracht voor school uit. Ook heb ik een serie foto’s genomen van een mevrouw die erg ver in haar dementie was, maar bij wie de gezichtsuitdrukkingen nog heel sprekend waren. En ik fotografeerde een collega die met een cliënt knuffelde.’
Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en interessante weetjes voor verzorgenden met de gratis nieuwsbrief van TVV voor verzorgenden. Nieuwe abonnees maken kans op het boek ‘Je bent toch mijn dochter’ van Sarah Blom. Abonneer hier >>
Wat viel je op tijdens het fotograferen?
‘Het voelde in het begin heel onwennig om in een huiskamer met cliënten te zitten, zonder dat je iets mag doen of zeggen. Het ging er echt om dat je de bewoners goed observeerde, alleen maar naar ze keek. In het begin voelde ik me onrustig, om letterlijk stil te staan bij de bewoner. Maar toen ontdekte ik zoveel: als een bewoner een beetje extra aandacht van een verzorgende kreeg, dan stráálde het gezicht helemaal. Natuurlijk let je op een PG-afdeling al heel erg op gezichtsuitdrukkingen, maar door de cursus sta je hier weer extra bij stil. En het effect van persoonlijke aandacht is enorm. Dáár doe je het uiteindelijk als verzorgende voor.’
Wat vonden de bewoners ervan?
‘Sommigen vonden het een beetje gek dat we zo stilletjes zaten te staren. Maar de meesten vonden het heerlijk dat ze deze aandacht kregen en mooi op de foto werden gezet. De familie is er ook blij mee: zij hebben weer een mooie foto van vader of moeder. De foto’s worden hier uiteindelijk in huis opgehangen voor een expositie.’
