Hoe gaat het met je?
‘Goed, en met Rosie en Jacqueline gelukkig ook. Wel merken we dat ic-verpleegkundigen –onze collega’s-het moeilijk hebben en uitvallen. We hebben het team heel lang overeind kunnen houden, maar je merkt dat collega’s fysiek en psychisch last krijgen van de pandemie. Als zorgverlener wil je van nature door blijven gaan om je patiënt te helpen. Maar op een gegeven moment zegt het lichaam: het gaat niet meer.’

Geeft die uitval meer werkdruk?

‘Zeker, je merkt dat er gaten in het rooster vallen. Dit hebben we aangekaart bij het management en gelukkig nemen ze dit serieus. Er worden nu verpleegkundigen van andere afdelingen in een half jaar opgeleid tot BAZ-verpleegkundige. BAZ staat voor Basis Acute Zorg. In drukke periodes kunnen zij bijspringen op de ic. Zij hebben meer bevoegdheden en vaardigheden dan wij als verzorgende, maar minder dan de ic-verpleegkundige. Ook krijgen we nu veel hulp van OK- en anesthesiepersoneel, omdat er een aantal OK’s zijn gesloten. Met deze hulp is onze ic ook erg blij.’

Zijn je taken veranderd sinds de coronacrisis?

‘Een beetje. We zijn nog steeds de rechterhand van de ic-verpleegkundige, maar corona vraagt wel meer vaardigheden. Veel patiënten met COVID-19 op de ic moeten regelmatig op hun buik gedraaid worden om de ventilatie van de longen beter te laten werken. Verder zijn we wat alerter op het tijdig bestellen van materialen. We merken dat er veel vraag naar bepaalde producten is, zoals centraal veneuze lijnen, pbm en buikligkussens. Of de producten moeten uit het buitenland komen, wat ook vaak vertraging oplevert.’

Hebben jullie extra ic-bedden geopend?

‘We zijn een klein ziekenhuis met 9 ic-bedden. Toen de regering wilde dat alle ic’s in Nederland gingen opschalen, hebben we ruimte en materiaal vrijgemaakt voor 3 extra ic-bedden. Maar eerlijk gezegd hebben we onvoldoende personeel om deze bedden te bemannen…’

Je zegt dat collega’s thuiszitten door de psychische druk, heb jij daar geen last van?

‘Gelukkig nog niet. Ons team is hecht en we steunen elkaar door dik en dun, dat scheelt enorm. En ik ben vrij nuchter van aard, dat helpt ook. Maar er zijn zeker heftige momenten. Het begin van de pandemie was eng, omdat je niet wist wat je te wachten stond. Ik schrok in die tijd ook heel erg van hoe het gezicht van patiënten letsel had opgelopen als ze zolang op de buik hebben gelegen. Het lichaam heeft veel te lijden als het op de buik ligt. Gelukkig hebben we inmiddels veel nieuwe technieken om doorliggen en letsel te voorkomen.’

Wat is er nog meer anders dan in het begin van de coronacrisis?

‘Er komen nu ongevaccineerden binnen, en ik merk aan sommige collega’s dat ze dat frustrerend vinden. Wij werken hard, er zijn collega’s die besmet raken, en dan zijn er mensen die zich niet willen laten vaccineren omdat ze vinden dat hun lichaam “het zelf moet oplossen”. Zo belandde een ongevaccineerd echtpaar op de IC, terwijl hun kinderen nog steeds beweerden dat het vanzelf over zou gaan. Je maakt in deze tijd vreemde dingen mee. Maar afgezien daarvan: al onze patiënten, gevaccineerd of ongevaccineerd, krijgen de beste zorg die we kunnen geven.’

Vind jij het ook frustrerend als ongevaccineerden binnenkomen?

‘Het gaat. Laatst stelde ik me voor aan een oudere dame met COVID-19, die gelijk zei: “Ik ben twee keer gevaccineerd hoor.” Alsof ze zich moest verantwoorden. Dat vond ik wel sneu.’

Zijn al jullie ic-bedden gevuld met COVID-patiënten?

‘Op dit moment zijn alle bedden die we hadden gereserveerd voor patiënten met COVID-19 bezet. Dat betekent dat als er één  bijkomt, we die moeten overplaatsen naar een ander ziekenhuis. Zo moest er onlangs eentje naar een ziekenhuis in Emmen, ruim 250 kilometer verderop…’

Intussen hoor je om je heen dat mensen de maatregelen zat zijn…

‘Ja, ik las laatst een artikel over feestjes met de krantenkop ‘We zijn er weer aan toe’. Dat soort dingen vreten wel aan me. Want wat is nou belangrijker? Je gezondheid, of dat feestje dat wordt afgelast? Ik hou ook van feestjes, en ik vind deze tijd vreselijk voor de horeca. Maar het is nu gewoon even niet anders. Ik ben dus voorstander van het tijdelijk verscherpen van de maatregelen. En vaccineren, dat is het allerbelangrijkste.’

Zouden verzorgenden op de intensive care een oplossing van het personeelsgebrek op de ic’s kunnen zijn?

‘Dat denk ik zeker. Wij zijn een van de weinige ziekenhuizen met verzorgenden op de ic, en andere ziekenhuizen zijn nieuwsgierig naar hoe we dit geregeld hebben. Het maakt het vak verzorgende wel aantrekkelijker als je ook op een ic kunt werken, denk ik.’

Waar bestaan je werkzaamheden als verzorgende op de ic vooral uit?

‘We ondersteunen de  ic-verpleegkundige tijdens de verzorging, draaien van de patiënt, en spelen een belangrijke rol bij het mobiliseren van de patiënt. Want je spiermassa neemt enorm af als je lang in bed ligt. Maar de meest waardevolle taak is om extra aandacht aan patiënten te geven als ze wakker zijn. Een gesprekje over hoe het gaat, of ditjes en datjes, wordt enorm gewaardeerd. Ik heb ook altijd oog voor de familie, voor wie een opname ook erg heftig is. Met een praatje van vijf minuten kun je al zo’n verschil maken. Dat is prachtig.’

Hoe maak je je hoofd leeg na een hectische werkdag?

‘Wandelen. Door de natuur, langs de Maas… Vooral als ik alleen loop, gaat alles wat ik heb meegemaakt door mijn hoofd. Zo kan ik het een plekje geven.’