Zijn er verschillen tussen het reanimeren van een zwaar iemand ten opzichte van een persoon die niet zwaar is?

‘Zeker. Het is aanzienlijk lastiger om iemand met obesitas te reanimeren.’

Hoe komt dat?

‘Er zijn verschillende redenen voor. Om iemand te reanimeren moet je de thorax -oftewel de borstkas- vijf tot zes centimeter indrukken. Dat is bij iemand van een normaal postuur al zwaar, maar bij iemand met overgewicht extra zwaar. Omdat je door vetweefsel en hogere weerstand moet heen duwen, wat moeizamer gaat dan wanneer het vetweefsel er niet zit.’

Moet je de borstkas dieper indrukken?

‘Nee, het advies blijft vijf tot zes centimeter, ook bij zware mensen. Maar er zijn nog meer redenen waarom reanimatie moeizamer gaat bij zware mensen. Om kwalitatieve goede reanimatie te kunnen toepassen is het belangrijk dat het slachtoffer bij voorkeur op een harde ondergrond ligt. Want een zachte ondergrond veert mee, waardoor je nog meer kracht moet zetten om de borstkas in te drukken. Maar als iemand met overgewicht een circulatiestilstand krijgt -voorheen hartstilstand genoemd- op bed ligt of in een stoel zit, dan is het vrijwel onmogelijk om diegene snel naar de grond te kunnen verplaatsen. Wat betekent dat je op bed zal moet starten met reanimeren. Het mogelijke succes van een reanimatie daalt hierbij direct. Tot slot gaat het niet alleen om reanimeren, maar ook het beademen van een persoon. Hierbij blaas je via de mond zuurstof in de longen. Doordat er veel kilo’s op de longen rusten, is de weerstand hoger. Dus ook hierbij moet je extra kracht zetten.’

Welke tips kun je geven als het gaat om het reanimeren van een zwaar persoon?

‘Als je 112 belt wanneer iemand een hartstilstand heeft, zal de 112-telefonist je vragen om de cliënt op de grond te leggen. Antwoord dan direct: “Dat kan ik niet, de cliënt is te zwaar. Ik ga op bed beginnen met reanimatie.” Want anders verlies je kostbare tijd. Ligt je cliënt op een luchtwisselmatras? Deze kun je vaak laten leeglopen, zodat de ondergrond harder wordt. Waarschuw een collega of omstander die je kan ondersteunen bij de reanimatie. Normaliter wissel je elkaar tijdens het reanimeren elke twee minuten af. Omdat het bij een zware cliënt harder werken is, is het advies om sneller te wisselen. Bijvoorbeeld elke minuut, zodat de kwaliteit van reanimatie op peil blijft.’

Is het raadzaam om met zijn tweeën tegelijk de cliënt te reanimeren?

‘Dat wordt lastig. Maar het ís mogelijk, als je goed op elkaar bent ingespeeld. Bij zware reanimaties vraag ik mijn collega om me op de schouders te duwen, zodat hij meeduwt. Het is belangrijk dat je dan hardop in hetzelfde ritme telt, zodat de ander precies weet wanneer hij moet duwen. Je duwt de borstkas dus zo’n 5 tot 6 centimeter in. Dat is globaal gezien een vuistdik. We gebruiken op de ambulance regelmatig reanimatie-apparaten, die als een soort stamper midden op de borst zelfstandig naar beneden gaat. Deze past soms niet vanwege de omvang van de obesitas client. Wat ook weer nadelig kan zijn voor de uitkomst.’