Van harte gefeliciteerd!
‘Dankjewel, ik ben ontzettend blij. Toen ze belden dat ik geslaagd was, kreeg ik vleugels. Mijn man heeft meteen de vlag uitgehangen met mijn tas eraan, en we hebben gebak gehaald. Mijn drie kinderen zijn ook vreselijk trots.’

Hoe kwam je erbij om deze opleiding te doen?

‘Ik had samen met mijn man 24 jaar lang een fotozaak. Maar door gezondheidsproblemen van mijn man moesten we hiermee stoppen. Ik voelde me te jong om niets te doen en ik wilde ons spaarpotje nog wat aanvullen. Dus ging ik aan het werk als gastvrouw in een verpleeghuis. Toen zag ik de vacature voor verzorgende ig voorbij komen, inclusief opleiding. Ik dacht: ik waag de gok.’

Waarom?

‘Ik vind de zorg mooi en ben van nature heel zorgzaam. Vraag maar aan mijn kinderen, haha! Ik wil graag dat iedereen tevreden is en zijn natje en droogje krijgt. Daarnaast ben ik mantelzorger voor familieleden, wat ik graag doe. Mijn man zei: “Ga ervoor!” Maar ik heb tijdens de sollicitatieprocedure flink mijn best moeten doen. Ik moest erg gemotiveerd zijn, en ze vroegen of het fysiek wel zou gaan, met mijn leeftijd. Ik zei dat ik tot nu toe gezegend ben met een goede gezondheid en zag hier niet veel problemen in. Ik ben heel blij en dankbaar dat ze me deze kans hebben gegeven.’

Hoe vond je de opleiding?

‘Heel pittig. Ik ben van de generatie dat er iemand voor de klas staat die je vertelt wat je de volgende dag geleerd en gedaan moet hebben. Nu moest ik zélf een hele strakke planning maken. Ik deed een BBL opleiding volgens de pegl-route: praktijk ervaringsgericht leren. Dat betekende: 3,5 uur per week naar school, 21,5 uur werken en 4 uur naar het wijkleercentrum.’

Was je de oudste van de klas?

‘Ik was de oudste leerling van de hele opleiding! Maar er zaten niet alleen jonkies in mijn klas, veel klasgenoten waren tussen de 45 en 55 jaar oud. We hebben het ontzettend leuk met elkaar gehad en hielpen elkaar. Ik houd bijvoorbeeld erg van rekenen, en hielp klasgenoten die hier wat moeite mee hadden. Ikzelf vond de verpleegtechnische handelingen even wennen. Op een pop oefenen gaat prima, die zegt niks terug. Maar in de praktijk, met een echt mens, moet je toch even een drempel over als je een stoma verwisselt of een tracheacanule reinigt.’

Was het leren lastiger op latere leeftijd?

‘Het ging eigenlijk prima. Natuurlijk, het ging wat minder vlot dan toen ik jonger was. En mijn sociale leven heeft twee jaar op een laag pitje gestaan. Maar dat moesten àlle leerlingen, niet alleen ik.’

Hoe bevalt het nu in de praktijk?

‘Heel goed. Het is zo geweldig dat je er kunt zijn voor mensen die door gezondheidsredenen niet meer thuis kunnen wonen. Ze krijgen een heel ander leven en weten dat dit hun allerlaatste woning is. Het is mooi wanneer je hun leven wat fijner kunt maken. Ik werk momenteel op een pg-afdeling. Hier krijg je het ene moment een draai om je oren, het andere een dikke knuffel. Zoals laatst, toen ik binnenkwam bij een dame die heel dement was. “Ah, daar heb je die lieve zuster weer”, zei ze. Dat is toch prachtig? Ik denk dat het ook voordelen heeft dat ik wat ouder ben.’

Zoals?

‘Ik neem een stukje levenservaring mee. Sommige verzorgenden beginnen als ze 17 jaar oud zijn. Het is dan best heftig als je werkt met mensen die overlijden. Ik weet inmiddels: doodgaan hoort bij het leven. Daarnaast denk ik dat ik iets minder bewijsdrang heb dan de jongere generatie. Ik doe alles met veel geduld. Dan duurt het iets langer, maar je móet in het tempo van de bewoners meegaan. Anders gaan de hakken in het zand.’

Hoe reageren collega’s op je?

‘Heel goed. Je bent allemaal collega, dus eigenlijk vallen die leeftijdsverschillen ook een beetje weg. Alhoewel laatst een jonge leerling-verzorgende vroeg hoe oud ik was. Toen ik antwoordde dat ik 64 ben, zei hij: “Mankeert u dan niks?” Haha!’

En, valt het fysiek mee?

‘Ja, het is goed te doen. We krijgen regelmatig een cursus ergonomisch werken en collega’s spreken elkaar ook aan: “Dénk aan je rug!”’

Hoe lang wil je doorwerken?

‘Ik heb een contract van 24 uur, maar van mij mogen er nog wel meer uren bij. Ik heb aangegeven dat ik dit in elk geval tot mijn pensioen, mijn 67^e wil blijven doen. En als ik me goed voel, ga ik gewoon een poosje door.’

Wat zou je anderen willen meegeven?

‘Als je hart hebt voor de zorg, en graag de handen uit de mouwen steekt, dan is dit een fantastisch mooi beroep om te doen, óók als je wat ouder bent. Dus ga ervoor! Je moet bereid zijn om een poosje je vrije tijd op te geven, maar het resultaat is geweldig. Laatst zei een bewoonster tegen me: “Dat je dit allemaal doet voor mij”, ik antwoordde: “Ik vind het een eer dat ik dit voor u mag doen. Als ik later zorg nodig heb, hoop ik ook dat iemand dit voor mij zal doen.” Toen zei ze: “Dan zal ik jóu helpen.” Dat zijn toch gouden momenten?’