Mijn dochter nog zo groen als gras, 16 jaar oud, is dolenthousiast begonnen aan haar opleiding MBO-V. Ze loopt twee dagen stage in de week. De eerste dag was ze omringd door lieve collega’s. Vol verhalen kwam ze thuis. Zo ontzettend leuk.

Sneren

De tweede dag was vandaag, op een vrij rustige afdeling. Meerdere malen heeft ze gevraagd: ‘Kan ik nog wat doen?’ Nee er was niks, was het antwoord. Daar zat ze… tot er een andere zorgverlener binnenkwam en haar toebeet: ‘Die stagelopers ook altijd! Die zitten alleen maar!’ Een paar beste sneren kreeg mijn dochter, een volwassen vrouw tegen een 16-jarige. De opmerkingen legden mijn dochter helemaal lam. Ik weet dat ze een harde werker is en doet wat je vraagt. Haar tweede stagedag, zo groen als gras. Haar eerste stappen in de zorg. Volkomen overstuur kwam ze thuis.

Dankjewel volwassen zuster. Dat je haar een negatieve ervaring hebt bezorgd. In plaats van dat je haar bij de hand hebt gepakt en hebt begeleid, zoals het hoort. Gek hè, dat ze de eerste dag nog niet wist hoe een Doff N’ Donner werkt? Ze had zoiets nog nooit in haar leven gezien. Laat staan dat ze had geweten hoe het werkte. Je katte haar af. Hier kon ze zich overheen zetten. Er waren immers ook zoveel andere, lieve collega’s.

Dikke tranen

Tot vandaag. Gebroken kwam ze thuis, dikke tranen. Ik raap haar wel weer op, 16 jaar en afgekat worden door een volwassen zorgmedewerker. Omdat ze het gewoon allemaal nog niet weet na twee dagen stage.

Laten we niet vergeten dat ze nog maar 16 jaar oud zijn. Ik zie mij zelf nog staan als 16-jarige, zo groen als gras… helaas is deze zuster dat al vergeten. Pak ze bij de hand, help ze, motiveer ze, geef ze zelfvertrouwen. Daar groeien ze van. Met afblaffen zijn ze zo gebroken.

*Hetty is niet haar echte naam