Hoe kwamen jullie op dit idee?
‘Het kwam door een van onze bewoners, een meneer die opmerkte zo graag een keer naar zee te willen. Mijn collega Yvonne dacht: dat is wel heel erg leuk. Misschien zijn er ook andere bewoners die graag nog iets zouden willen doen. Zo is het balletje gaan rollen.’

Jullie besloten het in het zorgleefplan op te nemen?

‘Klopt, bij het overleg over het zorgleefplan vragen we of de cliënt nog een wens heeft die hij graag vervuld ziet.’

Is er al om een ballonvaart of zwemmen met dolfijnen gevraagd?

‘Nee, dit zijn oudere mensen met dementie, die al ontzettend blij worden van kleine uitjes, die hen even uit het verpleeghuis, in een andere omgeving brengen. Zo is er een meneer die gek is van modeltreinen, met hem zijn we naar Valkenburg gegaan om in een boemeltrein te rijden. Iemand anders wil graag even over de Haagse Markt. Of we eten een haring op de boulevard van Scheveningen. We zijn nu bezig voor een meneer die vroeger vrachtwagenchauffeur was, zodat hij een stukje met de vrachtwagen mee kan rijden.’

Kleine wensen dus…

‘Die voor de bewoners een enorm geluksmoment geven. Een geluksmoment dat ze na een week, of soms al een dag zijn vergeten. Maar is dat een reden om het niet te doen? Ik denk van niet. Het is fantastisch om ze te zien stralen en honderduit te zien praten over vroeger.’

Speelt de familie hierbij ook een rol?

‘Zeker. Zij kunnen meedenken over wensen, ze kennen de bewoner immers goed. We doen ook ons best dat de naasten meekunnen. Dat zorgt voor hartverwarmende en ontroerende momenten. Het uitje is op kosten van de zorgorganisatie. En er gaat altijd een verzorgende mee.’

Hebben jullie hier wel tijd voor?

‘Het gebeurt tot nu toe meestal in onze eigen tijd. Dat doe ik met liefde, als ik de bewoner zie stralen, krijg ik hier ook een boost van. En het versterkt mijn band met de cliënt. Maar mijn leidinggevende heeft het erover dat we dit voortaan onder werktijd kunnen doen. Het kost maar een paar uurtjes, dat moet te regelen zijn. We willen mensen graag nog iets leuks meegeven in het laatste stukje van hun leven.’

Heb je nog een tip voor verzorgenden die dit ook willen doen?

‘Begin gewoon, het geeft zoveel plezier! We zijn hier nu bijna een jaar mee bezig, dus begonnen middenin de coronacrisis. Juist nu heeft iedereen behoefte aan een glimlach, een uitje, wat lol en saamhorigheid. Wat ook helpt: wij hebben een pinpas van de organisatie waarmee we makkelijk entree voor het Spoorwegmuseum kunnen betalen, of een bakje koffie. Dat maakt het makkelijker voor ons, omdat je niet van alles hoeft te vragen of te declareren.’