Wilde je altijd al zorgmanager worden?
‘Eerlijk gezegd wel ja, al toen ik de opleiding tot verzorgende deed. Ik was vijftien jaar en een docent vroeg ons: “Wat is je stip aan de horizon? Wat wil je later bereiken?” Toen zei ik: “Nou mevrouw, ik zou wel een eigen afdeling willen.” Mijn docent moest lachen en zei dat ik dan nog een lange weg te gaan had. Mensen vinden je algauw wat arrogant klinken als je zoiets zegt, en het lijkt alsof deze functies alleen mogelijk zijn met een hbo-diploma. En ik hou niet zo van in de schoolbanken zitten… Dus hield ik mijn droom voor mezelf en werkte ik veertien jaar als verzorgende.’

Hoe kwam je droom weer tevoorschijn?

‘Toen mijn kinderen groot genoeg waren, dacht ik: nu of nooit. Dus deed ik de mbo-V opleiding. Nadat ik mijn mbo-V diploma een kleine twee jaar geleden behaalde, solliciteerde ik vorig jaar bij zorgorganisatie Dagelijks Leven. Tijdens dit gesprek kreeg ik de vraag: hoe zorgen we ervoor dat jij graag bij ons blijft werken, en dat je niet over twee jaar alweer weg bent? Dat vond ik zo’n leuke vraag.’

Wat was je antwoord?

‘Ik zei: “Eerlijk gezegd heb ik altijd al mijn eigen afdeling willen runnen…” Hier werd positief op gereageerd, en het bleek dat je helemaal niet per se een hbo-diploma nodig hebt om als zorgmanager aan de slag te gaan. Eerlijk gezegd denk ik dat jarenlange praktijkervaring net zoveel waard is. Inmiddels heb ik mijn tweede werkdag achter de rug als locatiemanager.’

Wat voor taken heb je?

‘Het is een kleinschalig huis met 21 bewoners en in totaal ongeveer 35 medewerkers. Mijn taken gaan over personeelsmanagement, dus hoeveel medewerkers zijn er nodig om de zorg te geven, hoe gaat het met het ziekteverzuim, de vakanties, klopt de personele inzet met de zorgzwaartepakketten? Naast het personeelsmanagement ben ik er vooral voor de bewoners: ik zorg ervoor dat zij goed afgestemde zorg krijgen en fijn kunnen wonen. Natuurlijk ben ik er ook voor de naasten: ik bied ze een luisterend oor, of we gaan samen op zoek naar mogelijkheden.’

Hoe waren je eerste werkdagen?

‘Ik voelde me heel erg welkom: het hele huis was versierd en kreeg een welkomstpresentje. Verder moest ik vooral veel informatie tot me nemen én heb ik al meegeholpen bij de zorg. De verzorgenden waren in shock toen ik opeens boterhammen stond te smeren: “Wat doe jíj nou?” Ik benadrukte dat ik vooral een van hen ben. Het is zo belangrijk om als manager in contact te blijven met je personeel, zodat je weet wat er leeft.’

Wat vond jij als verzorgende eigenlijk van je zorgmanagers?

‘In de veertien jaar dat ik als verzorgende werkte heb ik aardig wat managers meegemaakt. Veel van hen werkten –net zoals ik- voorheen in de praktijk. Als manager konden ze vanachter hun bureau opeens heel erg autoritair zijn: ik zeg dat dit moet gebeuren en dan doen jullie dat. Dat irriteerde me mateloos. Maar er waren ook managers die me inspireerden: zij waren echt betrokken bij het team en hielpen af en toe mee met de zorg.’

Denk je dat je er als zorgmanager profijt van hebt dat je zelf jarenlang verzorgende was?

‘Zeker, want ik weet hoe belangrijk het is als je je gezien en gehoord voelt. Wanneer iemand bij je op kantoor komt en zegt dat een collega totaal niet lekker gaat, dan kom je achter je bureau vandaan, sla je een arm om iemand heen en kijk je pro-actief wat er nodig is zodat het wél gaat. Tevreden en blije medewerkers zorgen voor blije bewoners.’

Welke tip wil je verzorgenden meegeven die ook meer carrièreperspectief willen?

‘Laat van je horen. Vertel tegen je leidinggevende wat je wil en wat je dromen zijn. Want als mensen hier niets van weten, gebeurt er niks. Ze gaan het je niet op een presenteerblaadje aanbieden. Waarom zou een helpende bijvoorbeeld geen gvp-opleiding kunnen doen? En soms weten zorginstellingen überhaupt niet van de gvp-opleiding, en moet je ze hierop attenderen. Belemmer jezelf niet met “ja maar”-gedachten, maar spreek je uit en ga ervoor. Je zult versteld staan van wat er allemaal mogelijk is.’