Ik wil je graag meenemen; 25 jaar terug in de tijd. Mijn oma woonde in Hoogeveen, naast een speeltuin. Mijn opa heb ik nooit gekend, die was al vroeg overleden. Mijn oma deed alles zelf. Wij gingen bijna elk weekend naar Hoogeveen. Ondanks dat we meer dan een half uur moesten rijden, keken wij er altijd naar uit.

Overal speelgoed

Wanneer we bij mijn oma waren, waren er vaak ook anderen bij haar op bezoek, vooral in het weekend. Het was een gezellige boel. Het huis was niet zo groot, maar daardoor erg knus. Bij oma mocht altijd alles. We speelden overal mee. Oma verzamelde van alles, dus met stapels boterbakjes, oude pannen en speelgerei liepen we heen en weer naar de zandbak in de speeltuin. Ook in huis was dit zo: overal lag wel iets om mee te spelen. Samen met mijn neefjes en nichtjes hebben we de boel vaak op stelten gezet. Zakjes chips, ijsjes, de trommel met dropjes; oma dacht echt overal aan.

Omkoopbeleid

Nu ik zelf vader ben van een dochter, zie ik hetzelfde gebeuren bij mijn eigen ouders. Mijn dochter wordt daar goed verwend en aan aandacht geen gebrek. Wat mijn oma vroeger bij ons deed, weet ik nu een naam te geven wanneer ik mijn ouders en mijn dochter observeer: het omkoopbeleid. Met zoveel leuke en lekkere dingen wil je er elk weekend wel naartoe. Prachtig, toch?!

Niet op zijn gemak

Nu weer terug naar vandaag de dag. In de zorginstelling waar ik werk, wonen allemaal opa’s en oma’s. Niet alleen van kleinkinderen, vaak zelfs van achterkleinkinderen. Maar waarom zie ik ze hier toch zo weinig? Vandaag kwam er zo’n kleine vent op bezoek, een jaar of drie. De oudere dames genoten zichtbaar van deze jonge energie, prachtig! De volwassenen aan de koffie, de kleine een glas ranja en iedereen een koekje. De moeder probeerde haar zoontje zoet te houden met filmpjes op haar telefoon. Toch ontbrak er wat. Ik keek nog eens goed en zag dat die kleine vent zich eigenlijk niet zo op zijn gemak leek te voelen. Allemaal vreemde mensen om hem heen. Oma’s van iemand anders aan de tafel en zorgmedewerkers die rondliepen. Hier ging wat mis, we vergaten iets … het omkoopbeleid! ‘Hé stoere vent, heb je zin in een ijsje?’ probeerde ik. ‘Zullen we eens in de vriezer kijken?’ Ik zag dat het werkte, de jongen liep nieuwsgierig met me mee.

Kindervriendelijker maken

Toch zit het me dwars wanneer ik naar huis rijd. Moeten we het hier niet veel kindvriendelijker maken? Als de bewoners zo genieten van die kleintjes, dan moeten we er toch voor zorgen dat ze veel vaker op bezoek willen komen? Waar is het speelgoed, waar is het lekkers? Waarmee kunnen we werken aan het omkoopbeleid en de ‘bij oma mag altijd alles’ regel? Vooral wanneer de opa’s en oma’s het zelf niet meer kunnen, moeten wij als verzorgenden ervoor zorgen dat dit dik in orde is!

Werk jij in de ouderenzorg, bijvoorbeeld in een verpleeghuis of op kleinschalig wonen? En heb jij thuis nog Playmobil, Duplo, Barbies, autootjes, kleurboeken en dergelijke liggen? Neem het vooral mee! Maak een speciale kinderbak vol met speelgoed dat je kunt pakken zodra er kinderen op bezoek komen. Zorg er ook voor dat er wat lekkere handijsjes en kleine zakjes chips in huis zijn. Op deze manier kunnen wij er hopelijk voor zorgen dat ook de (achter)kleinkinderen wat vaker langs willen en durven komen.