Wie is de vrouw achter deze Facebookgroep?
‘Ik ben Nicole, 37 jaar oud en ben geboren en getogen in het Limburgse dorp Grubbenvorst. Ik woon hier met mijn man, drie kinderen en konijnen Nibbit en Wokkel. Ik ben zwanger van mijn vierde kindje. Ik begon mijn carrière als verpleegkundige in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Bij deze doelgroep ligt mijn hart: die mensen zijn zó puur. Daarna heb ik verschillende banen in de zorg gehad. Op dit moment ben ik coach leren en ontwikkelen bij zorginstelling La Providence: ik coach werkbegeleiders van leerling verzorgenden, helpenden en verpleegkundigen.’

Hoe kwam je erbij om een Facebookgroep voor verzorgenden en verpleegkundigen te starten?

‘In 2005 werkte ik als verpleegkundige op een revalidatieafdeling en ik wilde graag meelezen over wat verpleegkundigen in andere sectoren meemaakten. Ik miste het om meer te sparren met collega’s en wilde verpleegkundigen en verzorgenden in verbinding brengen met elkaar. Dus heb ik op Hyves –de Nederlandse voorloper van Facebook- een groep voor verzorgenden en verpleegkundigen opgezet. Je kon op Hyves mensen op functie zoeken, dus heb ik allemaal verzorgenden en verpleegkundigen gezocht en een persoonlijk bericht gestuurd of ze interesse hadden in mijn Hyvesgroep. Uiteindelijk had de groep 36.000 leden.’

En toen werd Hyves in 2013 opgeheven…

‘Ik baalde natuurlijk ontzettend! Toen ik hoorde dat Hyves zou stoppen, heb ik in de groep leden opgeroepen om mee te verhuizen naar de Facebookgroep. Ik mis Hyves trouwens nog steeds: dat was veel overzichtelijker en makkelijker bij te houden dan Facebook. Helaas begon ik mijn Facebookgroep met veel minder leden dan op Hyves: er verhuisden 1.000 tot 2.000 leden mee…’

Inmiddels zijn het er meer dan 80.000! Wat verklaart het succes van de groep?

‘Ik denk omdat ik dit uit pure passie doe. Ik verdien er niks mee, er zit geen commercieel belang achter. Het gaat mij erom dat ik mensen aan elkaar verbind, zodat ze elkaar kunnen helpen en inspireren. Ik denk dat de leden voelen dat mijn intenties oprecht zijn.’

Ben je de enige beheerder van de groep?

‘Ja, alle leden die zich aanmelden en de berichten die gepost worden, moet ik eerst goedkeuren. En ik hou in de gaten of mensen respectvol naar elkaar blijven.’

Hoeveel tijd ben je hieraan kwijt?

‘Eh… ik denk dat dit alles bij elkaar opgeteld wel een fulltime baan is. Ik sta ermee op, ik ga ermee naar bed en als ik ’s nachts zin heb, kijk ik er ook op. Het is tamelijk verslavend, deze groep voelt als mijn kindje. Als mijn eigen kinderen zich vermaken, krijgt mijn Facebookkindje ook even aandacht, haha! Als ik straks zwangerschapsverlof heb, gaat mijn werk voor deze groep gewoon door. Twee minuten voor de bevalling van een van mijn kinderen, zat ik nog nieuwe leden te accepteren op mijn mobiel. Ik heb wel eens overwogen om andere moderators te vragen, maar ik ben een controlfreak en als je dan met elkaar moet overleggen over de regels… Ik hou het liever in eigen hand. En ik vind het gewoon heel leuk om te doen.’

Het is vast niet altijd leuk. Zijn leden wel eens boos?

‘Oh jazeker, je kan het met zoveel leden nooit voor iedereen goed doen. Ik heb aardig wat kritiek over me heen gehad, als ik mensen blokkeerde omdat ze herhaaldelijk niet respectvol waren. Ik ben uitgescholden en zelfs bedreigd. Dan kreeg ik berichten dat ze weten waar ik woon en dat ze op de stoep zouden staan. Of ze werden heel persoonlijk, en zeiden dingen als: “Dat je je kinderen überhaupt durft aan te kijken, wat ben jij voor een moeder?!”’

Wat heftig!

‘Ja, dat komt wel binnen. Soms was ik stomverbaasd: staan deze mensen aan het bed?? Ik ben best gevoelig, in het begin heb ik er wel wat tranen om gelaten en geventileerd bij mijn man. Maar inmiddels hoeft dat niet meer: ik heb een dikke huid gekregen, je leert ermee omgaan. Er zijn ex-leden die zelf een groep startten, omdat ze vonden dat ik het niet goed deed. Die zijn lang niet zo groot als mijn groep. Daar moet ik stiekem wel om gniffelen.’

Wat zijn de positieve dingen die de groep brengt?

‘Begrijp me niet verkeerd: ik haal voornamelijk positiviteit uit deze groep! De negatieve kant is veel kleiner. Ik vind de verbinding het mooiste om te zien: als mensen vragen durven te stellen in de groep, wat meerdere keren per dag gebeurt, zie ik hoe mensen diegene willen helpen. Dat maakt mijn dag. In die gesprekken gaat het over van alles: van welke schoenen je het beste kunt dragen, tot  vragen over de cao. Ik krijg ook regelmatig berichten waarin mensen schrijven dat ze de groep zo waarderen en me hiervoor bedanken. Dat is geweldig. En  ik hield er andere mooie dingen aan over…’

Zoals?

‘Ik heb een tijdje een baan gehad bij PGGM&CO, dankzij de Facebookgroep. Ze benaderden me en vroegen of ik  communities voor hen wilde opzetten. Ik wist dat leden van de Facebookgroep graag als trainer voor een groep collega’s wilden staan en daarmee hebben we een samenwerking gehad. Ik heb hen gecoacht om voor de klas te staan. In de Hyvestijd postte ik een poll om grappige uitspraken uit de zorg met elkaar te delen, van de reacties maakte ik –met  toestemming van de alle collega’s uit de groep- een boekje ervan. Dat heeft supergoed verkocht: zo’n 15.000 stuks. Het tweede deel liep ook goed en de boekjes worden nog steeds verkocht. Ook ben ik door verschillende commerciële partijen benaderd die de groep van me wilden kopen.’

WAT?!

‘Ja, dat realiseerde ik me ook: deze Facebookgroep is geld waard. Onder andere recruiters hebben hier veel interesse in. Op zich sta ik hier niet afwijzend tegenover: voor de juiste prijs en het juiste bedrijf, wil ik er best over nadenken. Maar het moet wel goed voelen. Ik wil dat de groep in goede handen is. Als het de verkeerde partij is, lopen leden in no time weg. En dat zou ik zonde vinden. Maar ook logisch: mensen houden er niet van als het niet oprecht is.’

Wat hoop je verder te bereiken met de groep?

‘Ik ga door zoals ik nu bezig ben. Op naar de 100.000 leden!’