Communicatietechnieken uit de reclamewereld die mensen kunnen overhalen een product te kopen, werken ook goed bij mensen met dementie. Bijvoorbeeld om ze aan te sporen om in beweging te komen, of te gaan eten. Communicatiewetenschapper Kasper Bormans beschrijft deze technieken in zijn nieuwste boek ‘Tijd voor mensen maken met dementie’ en licht er drie uit.
- De Midas aanraking: ‘Dit is een bekend concept uit de commerciële wereld, die verkopers veel gebruiken. Bij de Midas aanraking raakt de verkoper subtiel de klant aan, bijvoorbeeld aan de schouder of de onderarm. Door deze aanraking maken de hersenen het geluksstofje oxytocine aan. Dat is moeilijk tegen te houden, dat gebeurt gewoon. Dit stofje zorgt ervoor dat iemand direct meer vertrouwen voelt. Deze techniek kun je inzetten als je de verbinding dreigt te verliezen met de cliënt met dementie Dus als je iemand met dementie subtiel aanraakt als je bijvoorbeeld voorstelt om een stukje te wandelen in de binnentuin, is de kans groter dat de cliënt de drempel als minder hoog ervaart om dit te doen, omdat hij jou meer vertrouwt, dankzij de Midas aanraking.’
- Ja-kamer: ‘Uit onderzoek blijkt dat wanneer iemand een aantal keer ‘ja’ heeft gezegd op vragen, de kans groter is dat hij ook ‘ja’ zal zeggen op een vervolgvraag. We zetten iemand hiermee bij wijze van spreken in de ja-kamer. Bijvoorbeeld als het zonnetje schijnt: ‘Het zonnetje schijnt, voel je dat?’, ja. ‘Hoor je de vogels ook zo fluiten?’ ja. ‘Zullen we even naar buiten gaan?’ Ja. Hoe dat komt? Steeds ja zeggen brengt ons in een positieve mindset, waardoor je automatisch ja blijft zeggen. Een extra tip: als je een vraag stelt, en hierbij zelf ja-knikt -dus er non-verbale informatie aan toevoegt- dan is de kans nóg groter dat de ander ook ja zal zeggen. Handig, als iemand bijvoorbeeld weigert zijn medicatie in te nemen.’
- Verpak een vraag als een mededeling: ‘Mensen met dementie zijn vaak gevoeliger voor de manier waarop je iets zegt: de intonatie, de klank, en hoe zelfverzekerd je iets brengt. Als je iemand een vraagt stelt, gaat de toon van je stem aan het eind waarschijnlijk omhoog. Dit omhoog gaan van de toonhoogte verraadt onzekerheid, waardoor de kans groter is dat de cliënt met dementie met de hakken in het zand gaat. Terwijl een monotone mededeling juist aanvoelt als een absolute waarheid. Het kan daarom een idee zijn om de onzekere toonhoogte van je vraag wat te vervlakken, zodat ze qua toon meer iets weg heeft van een mededeling.
Kasper Bormans live aanschouwen? Dat kan, want hij is spreker op Hét Dementie congres!
Lees hier nog meer tips en technieken in een uitgebreid interview met Kasper Bormans >>
Check het boek van Kasper Bormans >>
Blijf op de hoogte van het laatste nieuws communiceren bij dementie met de gratis online nieuwsbrief van TVV voor verzorgenden >>
